Op de website van Drukkerij Surdiacourt zijn vele tekstjes te vinden om het overlijden van een kindje aan te kondigen.
Ook op de website van Gedachten-gedichten is een rubriek te vinden met overlijdengedichten voor kindjes.
Hieronder staat een selectie van gedichten die ons raakten, die vertellen wat niet te zeggen valt, die herkenbaar zijn…
Het ligt niet in de lengte
of zwaarte van tijd
of iets je lief en dierbaar is
Het ligt in de diepte
van het verlangen
in de liefde waarmee je liefhebt
In de liefde ligt het verdriet
als je verliest
En je huilt omdat
in je tranen je liefde ligt
(Marinus van den Berg)
— ♥ —
Je kwam voorbij.
Een onuitwisbaar ogenblik
van volgehouden leven.
Het was geen droom,
wij hebben je gedragen.
Jij hebt ons aangeraakt.
Jouw naam,
een vingerafdruk
In ons bestaan.
(Kris Gelaude)
— ♥ —
“Sterk zijn” zou kunnen betekenen,
dat je zo in het leven staat
dat alles er zijn tijd mag hebben,
ook rouw en droefnis,
naast geluk en blijdschap.
Dat je weerloos durft te zijn,
ruimte biedt voor ontmoeting.
Dat kracht en gevoeligheid
niet van elkaar worden gescheiden.
Dat er lege plaatsen kunnen zijn.
Dat wat pijn doet
bij zijn echte naam genoemd mag worden.
En ons zo herinnert aan wat kostbaar is.
(Kris Gelaude)
en uit hun stam de twijgen.
En iedereen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen.
We zien ze vallen op de grond
en dan opnieuw weer groeien.
Zo heeft de aarde ons geleerd
dat al wat sterft zal bloeien.
(Toon Hermans)
Ik zou het niet weten
Niet in afstand of tijd te meten
Maar ik heb je bij me
Diep in mij
Daarom ben je zo dichtbij.
(Toon Hermans)
uit de nacht treedt
treedt het leven
uit de dood
er is liefde
die niet sterft.
(Toon Hermans)
Er zijn dagen,
waarop ik het niet kan verdragen
om echt verder te gaan
zonder jou.
En dan denk ik aan
hoe ik het leven
eigenlijk liever wou.
Misschien was je er
maar even,
het gemis blijft
voor altijd.
Toch zou ik je nooit
aan een ander geven,
want jij hebt mijn leven verrijkt.
— ♥ —
Zo ver weg
maar heel dichtbij,
niemand die jou ziet
nog steeds in mij
De zon komt op,
een dag begint
maar de glans is verdwenen
zo ver weg mijn kind
Geluk laat zich niet sturen,
evenmin verdriet,
mijn hart huilt,
niemand die het ziet.
(Ellen Van Geel-Schoonen)
— ♥ —
Luisterend aanwezig zijn
Je denkt misschien
dat je wat moet zeggen
je denkt misschien
dat je me moet opvrolijken
je wilt me misschien weer
zien lachen en genieten
je denkt misschien
dat je me moet troosten en adviseren.
Wat ik je vraag is dit:
wil je nog eens
en nog eens
luisteren naar mijn verhaal
naar wat ik voel en denk.
Je hoeft alleen maar stil te zijn
mij aan te kijken
mij tijd te geven.
Je hoeft mijn verdriet
zelfs niet te begrijpen
maar als het kan
slechts te aanvaarden
zoals het voor mij voelt.
Je luisterend aanwezig zijn
zal mijn dag anders maken.
Ik vraag je eigenlijk maar één ding.
Ben ik soms anders
Zoveel anders, dan iedereen en jij?
Is het verdriet dat jij in je draagt
Zoveel anders dan dat van mij?
Het is niet mijn keuze
Dat mijn liefste kindje niet meer leeft
Ik vraag je als mens alleen
Stil te staan bij wat mij beweegt.
Sla mij niet over
Als je wilt weten hoe het met mij gaat
Verzwijg niet mijn kind
Alsof het niet meer bestaat.
Heel diep in mijn hart
Staan net als bij jou de namen geschreven
Van de kinderen die ons beiden
Ooit in dit leven zijn gegeven.
En al zou je mij vragen
Van mens tot mens, hoe het met mij gaat.
Dan zal ik je oprecht vertellen
Dat geloof in het leven nog altijd bestaat.
Ik zou niet willen dat je zwijgt
Of mijn verhalen over gemis niet horen wil.
Door mij steeds te ontwijken
Maak je mijn wereld oorverdovend stil…
Zo oorverdovend stil…
(Monique van der Plas)