Sinterklaas, Kerstmis, Oudejaar, Nieuwjaar, Pasen, Moederdag, Vaderdag… Het zijn allemaal dagen waarop onze Nolan extra gemist wordt, waarop we extra denken aan hoe het had kunnen zijn… Nolan is er echter op zijn manier altijd bij!
Moederdag
Deze dag zorgt bij mij voor dubbele gevoelens: dankbaarheid dat ik mama mocht worden van Nolan*, maar ook verdriet omdat ik van hem vandaag een knuffel, kus en knutselwerkje moet missen.
In 2016 en 2017 nam ik deel aan de Vlindermamaswap, georganiseerd door Nathalie, mama van Juul*. Zij organiseerde dit voor mama’s in Nederland en trok het op mijn vraag open naar enkele mama’s in België. Het concept is dat je een cadeautje maakt of koopt voor een mama van een overleden baby’tje. Jij krijgt op je beurt dan iets via de post van een andere mama. De twee jaren dat ik deelnam heb ik deze dag als extra liefdevol en ontroerend ervaren omdat er een ‘Nolancadeautje’ voor mij klaarlag. Het herinnerde me aan het feit dat ook ik een mama ben.
Sinds 2021 organiseer ik via Met Lege Handen een Vlindermamaswap. Hou de website en de Facebook van Met Lege Handen in het oog voor meer informatie.
Halloween
Deze feestdag had geen enkele link met Nolan. Of toch wel, Nolans tweede uitgerekende bevallingsdatum was 31 oktober. We waren wel aangenaam verrast om op Halloween deze prachtige pompoen aan onze voordeur aan te treffen:
Sinterklaas
Begin juli kocht ik Nolans eerste schoentje. Ik wist wel iets van babymaten van kleren, maar had geen idee van schoenmaten. Ik zag het kleine schoentje wel al klaarstaan voor de sint. Het voelt heel vreemd dat de Sint in het land is, maar dat Nolan hier niet is. Het klopt niet, het voelt helemaal verkeerd. Ik schreef in Nolans naam een brief en de sint kwam voor hem niet alleen bij zijn mama en papa, maar ook bij zijn oma’s en opa’s. Het voelde verdrietig, maar ook fijn. Ik heb de laatste maanden al meermaals ervaren dat die emoties hand in hand kunnen gaan: iets kan oké voelen, kan ‘deugddoend’ voelen, maar kan tegelijk ook heel verdrietig zijn.
Kerstmis
Ik zag zijn maxi-cosi al onder de boom staan, terwijl hij naar de flikkerende lampjes zou kijken. De kerststal van Playmobil 123 was al bijna gekocht, ook al zou hij hier veel te klein voor zijn. Voor de eerste keer zou ik het kerstverhaal aan hem kunnen voorlezen. Hij zou me aankijken terwijl ik het verhaal zou voorlezen van de geboorte van Jezus. Ik zou hem vertellen hoe hard wij naar hem hadden uitgekeken, hoe wachten en uitkijken naar hem ons met blijheid hadden vervuld, hoe zijn komst ons leven met zoveel geluk had aangevuld.
Het had niet zo mogen lopen, maar ik vertel hem dit jaar toch het kerstverhaal. Misschien hoort hij ons, misschien voelt hij hoeveel geluk zijn korte aanwezigheid in ons leven ons heeft gegevens, ook al gaat het gepaard met veel verdriet door zijn afwezigheid.
Na lang twijfelen staat er thuis een kerstboom, een Nolanboom. De boom straalt liefde, warmte en veel Nolan uit: vlinders, sterren, hartjes, een genaaid Nolanhangertje, een kerstbal met zijn naam op, een kerstbal met zijn foto op… Ook aan Nolans grafje staat er een kerstboompje, een echt, mini, schattig boompje met kleine balletjes, mannetjes, vlinders en lichtjes. Op deze manier mag de kerstsfeer er zijn, op deze manier voelen we Nolans aanwezigheid. Kerstmis ziet er niet uit zoals anders, maar ons leven ziet er ook niet uit zoals vroeger. Nolan heeft ons veranderd.
Wat doet het ons ook deugd dat Nolan aanwezig is in de kerstsfeer van mensen in onze dichte omgeving.
We sturen elk jaar kerst- en nieuwjaarskaarten. Ik genoot altijd intens van deze gezellige familieperiode. Tot nu… ik voel de gezelligheid nog, maar hij voelt niet volledig. Toch willen we een kerstkaart naar anderen sturen, om anderen nogmaals de boodschap geven dat het leven zo kort kan zijn, dat we moeten genieten van elk moment (hoe paradoxaal dit soms ook klinkt). We willen een hoopvolle boodschap geven met Nolan erin verweven. Dit is het resultaat (met heel veel dank aan Sofie om ons concept te verwerken tot een mooie Schattig Schaapje tekening). Ook in 2016 neemt Nolan een aanwezige plaats in op onze kerstkaart, omdat hij ook nog steeds heel aanwezig is in ons leven.
Ken je iemand in je omgeving die een moeilijke periode doorgaat? De troostkerstkaarten van Martin Gijzemijter zijn een aanrader om te versturen: geen vrolijk versje, maar een ontroerend en vooral ‘rekening houdend’ kaartje met passende foto.
Oudejaar
Het jaar van Nolan afsluiten… Hoe moesten we dat in hemelsnaam doen? Wetende dat Nolan enkel in 2015 ‘echt’ bij ons was, wetende dat we hem ook in 2016 niet in onze armen zullen sluiten.
We besloten om af te tellen aan zijn grafje. 2015 zal altijd zijn jaar blijven en dat wilden we dan ook passend afsluiten. Van een lieve vriendin kregen we twee kleine vuurwerkstokjes: eentje in de vorm van een ster en eentje in de vorm van de letter N. Op middernacht kreeg Nolan zijn eigen mini-vuurwerk. We bleven bij hem tot de hemel terug rustig was en keerden dan terug naar huis. Op Nieuwjaar gaven we in naam van onze kleine schat een nieuwjaarsbrief aan zijn oma’s en opa’s, zijn meter en zijn peter.
Ik hoorde van vele mensen dat de overgang naar een nieuwe jaar en het afscheid van het jaar van je kindje moeilijk is. Ik ervoer weinig extra verdriet hier rond. Ik mis Nolan elke dag, eender welk jaar we zijn. Nolan gaat op zijn manier verder met ons, ook in 2016.
Daarnaast missen we Nolan op elke dag van het jaar, daarvoor moet het geen feestdag zijn. Ik heb ondertussen enkele manieren gevonden om het gevoel te hebben dicht bij hem te zijn.
In ons huis
Nolan heeft een heel aanwezige plaats in ons leven: in ons hoofd en bij alles wat we doen, maar ook nog heel visueel. Ik kan me voorstellen dat dit zal evolueren, maar op dit moment heb ik het nodig om heel veel foto’s en heel veel spulletjes van Nolan op onze kast te zetten.
Nolan heeft ook een eigen houten koffer, gemaakt door zijn opa Kortenberg, waarin heel wat spulletjes, knuffels, kaartjes, brieven en nog andere schatten hun plaatsje hebben.
Sinds Nolans overlijden is het knutselgerief hier op slag verdubbeld: stickertjes van vlinders, sterren, regenbogen…, mooie kaartjes voor andere sterrenkindjes, mooie teksten en afbeeldingen, stempels van elfjes, letterstempels… Ook knutselprojecten zoals een knuffel, een sneeuwbol, een vlinderdoos… Het zijn allemaal manieren om met hem bezig te zijn.
Bij zijn mama
Het eerste wat ik elke ochtend doe, nog voor ik uit bed stap, is mijn Nolankettinkje aandoen. Wij hebben ons zoontje laten begraven en hebben dus geen as om in een kettinkje bij ons te dragen. Ik liet een kettinkje maken met zijn foto erop, heel subtiel, enkel met de juiste lichtinval zie ik hem onbezorgd bij zijn mama slapen. Ik neem zijn kettinkje vaak vast als ik bezig ben, als ik hem even dag wil zeggen. Op die manier heb ik het gevoel dat hij er altijd bij is.
Ik heb mij op shoppinggebied ook al laten gaan. Ik kocht een aantal kledingstukken met vlinders, sterren en hartjes op. Opnieuw voor mij een signaal dat hij erbij is, dat hij mij zelfs ‘aan de buitenkant’ veranderd heeft (en dat anderen dit in zo’n kleine signalen ook kunnen zien, als ze er aandacht voor hebben natuurlijk).